Wrong hammock

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Grievers stormde de Laar binnen en lieten hun monsterlijke brullen op de onschuldige Laarders los. Her en der werden er doormidden gespleten met naalden en ander angstaanjagend gerief van de Griever. Voor elke Griever die sneuvelde kwam een nieuwe in zijn plaats. Helena stond geschokt en met open mond naar dit alles te kijken en toen ze haar blik richtte op de grootste Griever zag ze iemand zitten. Alylore. Ze had het meisje één keer ontmoet en herkende haar blonde haren en onschuldige gezichtje hierdoor. What the fudge deed die op een Griever. Toen Helena dichterbij wou stappen, kwam ze oog in oog te staan met zo'n monster, maar deze negeerde haar compleet. Het leek alsof hij haar niet zag staan, want hij rolde klikkend en grommend verder. Tijd om erbij stil te staan had ze niet, toen ze een rauwe kreet over het veld hoorde gaan. Een meisje hield het doorgestoken lichaam van aan ander vast, maar toen ze beter keek, zag ze dat het niet zomaar een lichaam was. Het was Sisi en het meisje die haar vasthield was... zijzelf? Met een hand voor haar geopende mond stapte ze achteruit, waardoor ze kei hard achterover viel. Maar voor ze de grond kon raken, schoot ze al terug wakker.

Tranen prikte in haar ogen toen ze paniekerig rechtop zat. Dat was de weirdste droom tot nu toe, wat ze nu ook aan Sisi moest vertellen, die er zich waarschijnlijk helemaal stuk om zou lachen. Vermoeid zwaaide ze haar benen over de rand van haar hangmat, maar ze kon slechts met moeite de grond onderscheiden aangezien het een kot in de nacht was. Behoorlijk stuntelig wist ze zich uit haar hangmat te sleuren en zigzagde ze ertussen door. De hangmat van haar bff moest hier onderhand toch wel ergens hangen zeker? Met een kleine "Aha. Liep ze erop af. "Arg, Sisi."Begon ze toen ze zich in de hangmat nestelde."Ik heb zo'n weirde droom gehad, of ja, nachtmerrie." Zuchtte ze, terwijl ze haar ene arm als kussen gebruikte en de andere over haar voorhoofd lag. Haar ogen waren omhoog gericht, maar dwaalde nu af naar links om te kijken of Siënna al wakker was. Maar zelfs in de duisternis kon ze zien dat er geen spoor was van het altijd mooie, krullend haar van het meisje. Shit, bij welke vreemde Laarder was ze in de hangmat gekropen? Abort mission. I repeat abort mission. Met haar handen voor haar gezicht probeerde ze zich te verstoppen. Wordt één met de hangmat, Helena.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Max

Opgerold in z'n deken die hem maar half bedekte omdat hij was gaan woelen, lag hij op z'n zij te slapen. Zijn ademhaling was langzaam en kalm, en hij had een rustige, droomloze slaap. Het was midden in de nacht, en over de hele glade was het stil. Toen zijn hangmat plots begon te schudden, had hij er in eerste instantie niks van door en hij sliep vredig verder. Maar de stem die heel dicht naast hem klonk, liet hem een beetje wakker worden. Hij voelde gewoel naast zich, maar hij wilde er niet op reageren, maar toen begon hij zich af te vragen wat er zo belangrijk was dat hij er 's nachts voor wakker werd gemaakt. Hij draaide z'n hoofd naar de andere kant, en keek met één half geopend oog naar wat er aan de hand was. "Helena?" mompelde hij verbaasd. De rest van zijn lichaam volgde zijn omgedraaide hoofd, zodat hij nu op zijn zij naar haar gericht lag. "Wat is er?" Dat ze zomaar bij hem in de hangmat zou kruipen, was wel het laatste wat hij had verwacht.

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Ze kneep haar ogen fel op elkaar, zodat die persoon naast haar haar niet zou kunnen zien. Alleen was dat maar een hoopvolle gedachten geweest, aangezien ze al snel geschommel aan haar linkerkant voelde. Haar hele gezicht werd verstopt achter haar samen geknepen handen. Maar toen een bekende stem haar naam zei, keek ze zachtjes door haar vingers door. "Hee, Max." Ze rekte zijn naam zachtjes uit, maar ze was al lang blij dat ze niet in een totaal vreemde hangmat was gekropen. Haar handen voor haar gezicht deden niet echt veel af, dus liet ze zich maar langs haar gezicht glijden. "Best grappig verhaal eigenlijk." Glimlachte ze schaapachtig. "Dit moest eigenlijk de hangmat van Sisi zijn, weet je." Grinnikte ze zachtjes, want dit was dus absoluut niet de hangmat van Sisi tenzij zij plots van slaapplaats gewisseld waren. Het zachte gesnurk van de Laarders rond haar heen vertelde haar hoeveel belangrijke slaap ze nu miste. Note to myself, volgende keer wachten tot het ochtend is voor Sisi over nachtmerrie vertellen, bedacht ze ontzettend slim.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Max

Met nog een slaapkop en zich nog niet helemaal realiserend wat er gebeurde, bekeek hij haar gezicht. Probeerde ze zich nou onzichtbaar te maken onder haar eigen handen? En samengeknepen ogen? Zo van: als ik hem niet zie, ziet hij mij niet? "Ja volgens mij zei je net zoiets," bromde hij, zich nu vagelijk haar zinnen herinnerend. "Ze ligt een paar hangmatten verder." Hij wuifde zijn hand ergens in de richting onder hem. Hij opende zijn mond weer om een opmerking te maken die hij in normale omstandigheden gemaakt zou hebben, maar hij sloot z'n mond. Hij koesterde hoe relaxed Helena had gereageerd op eerder, en hij lette erg op z'n woorden, om te voorkomen dat het overkwam alsof hij het daarmee van zich afgeveegd had alsof het niks was. Zojuist had hij willen zeggen dat als ze er niet door kon slapen, dat ze hier kon blijven. Maar één: daarmee leek het dus alsof er nooit wat gebeurd was. Twee: zo overstuur had ze niet geklonken, al kon hij zich maar vaagjes haar zinnen herinneren.

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Ze keek naar de richting waar zijn hand zwaaide, maar zo direct zag ze Sisi toch niet liggen. "Dat is zo ver." Kreunde ze lichtjes. Net had ze nog energie voor 10, maar nu verzwakte het effect van de adrenaline. "Vind je het erg als ik hier blijf liggen?" Ze keek hem lichtjes vragend, lichtjes hoopvol aan. "Tenzij je me weg wilt natuurlijk!" Ze had door hoe vervelend haar vraag klonk, zeker omdat ze wist dat Max alles behalve over die ene avond heen was. Ergens voelde ze zich opgelucht, want als hij het wel snel van zich af had kunnen zetten, betekende het dan dat hij er niet veel omgaf? Zijzelf had het van zich afgezet, losgekoppeld en verbannen uit haar gedachten, maar in haar geval betekende dat juist het tegenovergestelde. Waarom moesten het leven soms zo ingewikkeld zijn? Ze zuchtte zachtjes bij deze gedachten en legde haar ene hand weer onder haar hoofd.

robb stark

[/quote]

Registratiedatum : 12-04-15

Max
Tell me you need me tonight

Haar vraag verbaasde hem, maar hij wist meteen dat hij haar niet weg zou sturen. Hij pakte het uiteinde van de deken tussen ergens tot halverwege zijn lichaam weggezakt was en tussen zijn benen verwikkeld zat. Even was hij zich er bewust van dat hij alleen in een boxer lag. De vorige keer was hem dat nauwelijks opgevallen, en hij had er geen gedachten bij gehad. Maar hij kon het niet laten er nu erg zelfbewust van te worden. Hij schopte de deken tussen zijn benen vandaag en trok het over hen twee heen. "Geen probleem," zei hij. Als ze zich prettiger voelde door nu bij iemand te slapen, dan kon hij niet anders dan ingaan op haar vraag. Hij stak z'n arm naar haar uit zodat ze er op kon liggen, wat hij tot nu toe iedere keer deed als hij met iemand lag. Hij vond het comfortabel en het voelde intiem, en zo kon hij haar helemaal vasthouden.

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Ze bekeek Max toen hij met het deken worstelde, maar had al snel door waar ze mee bezig was en liet haar blik verder afglijden naar de kleine lichtstralen die door de kieren van de muren kwamen. Het deken werd over haar heen gegooid en ook zijn arm lag uitnodigend opzij. De laatste vervelende flarden van haar nachtmerrie vervaagde en ze zette het rare gevoel van schaamte van zich af, want haar pyjama was nu niet echt wat je sexy kon noemen. Sommige meisje sliepen gewoon in hun ondergoed, maar met zoveel Laarders vond Helena dat soms lichtjes ongemakkelijk -wat vooral kwam doordat ze een behoorlijk woelige slaper was en niet iedereen haar dèrriere moest zien als ze het deken weer eens op de grond had gestampt. Dus had zij een veel te groot -dat op haar knieën hing- zwart t-shirt en een short dat er misschien net onderuit kwam aan. "Dus, nog wat nieuws in de Laar? Ik heb het gevoel alsof ik onder een steen heb geleefd." Fluisterde ze zachtjes, aangezien ze de rest niet van hun belangrijke slaap wou afhalen en Max eigenlijk ook niet, maar nu was hij haar slachtoffer geworden van haar slechtste eigenschap: niet meer kunnen slapen na een nachtmerrie.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I want to take you somewhere so you know I care

Helena leek wat comfortabeler te gaan zitten en hij was klaar om weer verder te slapen. Maar Helena hield hem wakker door te vragen of er nog wat gebeurd was de laatste tijd. Het verbaasde hem met hoeveel energie ze sprak. Hoe laat kon het zijn? Niet na vieren, en het was nog lang geen tijd om op te staan. "Niks wat nu besproken hoeft te worden," glimlachte hij, maar hij voelde zich bezwaard om zo afstandelijk te doen - ondanks dat het zo diep in de nacht was. Dus hij wreef in z'n ogen in een poging wakkerder te worden, en voor even lukte het hem. "Evangeline is keeper van de slicers." Dat was het eerste waar hij aan kon denken. "Maar dat moet nog officieel bekend gemaakt worden, dus mondje dicht." Hij drukte z'n vinger tegen haar mond aan. "Waar droomde je over?" vroeg hij.

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Niks wat nu besproken moet worden, wat was dat nu voor uitleg? Maar toen de jongen toch begon te vertellen, staakte ze haar innerlijke conversatie. Ze glimlachte, maar duwde zachtjes de vinger terug weg. "Evangeline was toch diegene die Olivers hand had afgehakt?" Ze groef even in haar geheugen om zichzelf ervan te verzekeren dat ze de juiste persoon voorhad. "Over Oliver gesproken, hoe is het daar eigenlijk mee?" Ze had de jongen na hun gesprek niet meer gezien en ze kon nu ook niet echt zeggen dat het een vlot en vrolijk gesprek was geweest. Dus had het meisje de moed niet meer gehad om terug te komen, soms was ze toch echt een slechte vriendin. Hij vroeg naar haar droom, waarna ze zachtjes haar schouders ophaalde. "De normale dingen: Grievers die de Laar overvallen, mensen die dood gaan. Niks speciaal." Ze probeerde er luchtig over te doen, maar haar ogen leden een heel eigen leven en vertelde meer dan ze zouden moeten.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I want to take you somewhere so you know I care

Hij begon te knikken. Ja, dat was nog een van haar meest charmante werken geweest. Zodra hij hoorde dat ze over Oliver begon, begon hij snel over iets anders. Hij wilde geen antwoord geven op die vraag. Het ging niet goed met Oliver, en als er niet snel een serum zou komen, zou hij komen te overlijden. Daar leek ook Oliver zelf van overtuigd te zijn. "Oh, en er is een nieuwe runner, in ieder geval tijdelijk ter vervanging van Oliver." Hij hoopte hiermee genoeg haar interesse te wekken, zodat ze niet door zou vragen over de staat waar Oliver nu in verkeerde.
De droom waar ze over vertelde, leek niet erg vreemd na wat er de laatste tijd was gebeurd. Want ja, wie zei dat grievers nooit de Glade op zouden rennen? Ze konden zich maar op weinig plaatsen verstoppen, en een ontsnappingsroute was alleen maar het labyrint in - en om die optie nou te gaan juichen.. Dus in eerste instantie maakte hier zich niet veel zorgen om de nachtmerrie; wie had die hier niet af en toe? Maar haar ogen stonden zorgelijk. Hij wenste dat hij haar zorgen weg kon nemen; kon zeggen dat dat niet zou gebeuren en dat ze hier veilig was. Maar hij wist dat hij die woorden niet kon garanderen. En dus kneep hij alleen maar even in haar schouder en liet zijn hand daarna doorglijden naar haar rug, om daar zijn hand op haar bovenste schouderblad te leggen. Hij kon niet veel meer dan haar nu proberen zo rustig mogelijk te laten worden.

- Ik doe even dat dit nog is voordat het serum gevonden is, want als Oliver nu al gestorven is, dan zou 'ie zich heel anders gedragen Razz

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Een gezicht erbij plakken ging moeilijker, maar ze zou haar nog wel ontmoeten, vermoeide ze. De woorden van een nieuwe runner gingen langs haar af, aangezien ze net in gedachten was verzonken. Want, wat als Oliver het niet zou halen? Wat als ze een slechte vriendin was geweest en hem niet had gesteund? Wat als het te laat was? Toch haalde ze kneep in haar schouder haar terug op aarde en de hand op haar rug stelde haar gerust. Ze kroop wat dichter tegen de jongen aan en hield haar gezicht verstopt in zijn schouder. "Bedankt." Ze wist niet hoe de jongen dat deed, maar hij kon haar telkens weer gerust stellen. Zelfs zonder woorden wist hij een manier te vinden.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I want to take you somewhere so you know I care

Ze duwde haar gezicht in zijn schouder. Hij krulde zijn arm verder om haar heen en ook de arm waar ze op lag sloot zich nauw op haar huid. "Geen probleem," zei hij. Op zijn beurt duwde hij zijn gezicht in haar haar en sloot zijn ogen. "Je hoorde me niet, he?" grinnikte hij. "Over de nieuwe runner." Hij praatte tegen haar haar in en trok de deken tot aan haar kin op, zodat ze volledig en wel tussen zijn armen, lichaam en deken ingepakt lag.

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Een glimlach lag op haar lippen toen ze helemaal in een omhelzing werd getrokken. Maar toen hij begon over een nieuwe runner veerde ze overeind, waardoor ze pijnlijk tegen zijn kin botste. "Oh shit, sorry!" Zei ze direct, waarna ze haar handen naar zijn gezicht uitstak. "Maar die nieuwe runner klinkt wel goed!" Met hernieuwd enthousiasme keek ze hem aan, al bleven haar handen wel in de lucht hangen. Way to go, Helena.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I want to take you somewhere so you know I care

Voor even voelde het fijn zo. Het was nog steeds allemaal erg vaag in zijn hoofd, en zijn gevoelens waren nog steeds conflicterend. En een deel van dat conflict werd veroorzaakt door schuldgevoel. Hij vond het moeilijk om te uiten wat hij voelde, en om te doen wat hij wilde doen. Hoe ze nu lagen, voelde veilig, want dit hadden ze eerder gedaan. Maar hij wilde meer, en dat werd des te meer aangewakkerd door hoe ze nu lagen. Maar hij merkte hoe hij het lastig was beginnen te vinden eerste stappen te zetten bij Helena. Zelfs haar opzoeken leek lastiger, omdat hij continu bang was zichzelf aan haar op te dringen. Het was onzin, dat wist hij, want hiervoor had hij zich nooit zo hoeven voelen. Maar toch.. En dus ging hij door met blij zijn dat hij haar zo vast kon houden.
Al werd dat abrupt verstoord toen ze overeind schoot en ze met haar hoofd tegen zijn kin aan knalde. Z'n tanden sloegen op elkaar en hij greep pijnlijk naar zijn kaak, waardoor hij de arm die om haar heen geslagen was weggetrokken werd. Een pijnlijke 'au' kwam uit zijn mond en hij voelde aan zijn kaak of het ergens beurs werd.

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Zijn gepijnigde 'au' liet haar zachtjes in een krimpen. Voorzichtig pakte ze zijn kaak vast om te kijken of er iets goed mis was. "Shit, sorry." Zei ze nog een keer, toen ze in de schemering een lichtjes rode kleur begon op te merken. "Doet het heel pijn?" Haar blauwe kijkers dwaalde over zijn gezicht, zoekend naar een teken van hersenschuddingen of wat nog allemaal mogelijk was als je een harde klap had gekregen op je kin. "Moet ik er een kusje op geven?" Zei ze, plagend wiebelend met haar wenkbrauwen. Al deed ze dat natuurlijk met alle plezier.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I want to take you somewhere so you know I care

Zijn eigen hand werd opzij geschoven en Helena pakte zijn gezicht vast. Even trok hij zich als reflex terug, omdat het gevaarlijk voelde dat iemand anders aan zijn beurse gezicht zat. Maar haar handen voelden zacht en koud, en beiden waren fijn. "Hmm," mompelde hij en hij probeerde of hij alles nog kon bewegen. "Het gaat," zei hij uiteindelijk. Toen ze vroeg of hij een kusje wilde, deed hij zijn best zichzelf bijeen te rapen en te reageren zoals hij normaal gereageerd zou hebben. "Hmm hmm," reageerde hij als een 'ja', want een smart-ass grappige of bijdehante opmerking kwam even niet in hem op. Echt waar? Werd hij nu zenuwachtig door dit soort dingen?

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Een opgeluchte zucht verliet haar mond. Het gaat was beter dan niks. Haar moet-ik-er-een-kusje-op-geven-vraag maakte dat de jongen zijn tong verloor, of zo leek het toch. "Is Max zijn tong verloren?" Grinnikte ze zachtjes, maar ze leunde wel nog zachtjes wat naar hem toe en liet haar lippen liefelijk over zijn pijnlijke plek gaan. Was dit het effect dat zij op hem had, of kwam het door het vroege uur? Nadat ze zich weer wat terug getrokken had, liet ze zich terug in zijn armen vallen.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I want to take you somewhere so you know I care

Hij negeerde haar opmerking, want hij wist niet hoe hij erop moest reageren. Het was pijnlijker dat ze doorhad dat hij zo gereageerd dan ze doorhad, maar hij wist ze het niet kwaad bedoelde. Haar lippen werden net naast zijn kin gezet, en ze kroop terug in zijn armen. "Veel beter," zei hij met zijn stem gedempt en hij wikkelde zijn armen weer om haar heen. "Maar ja, nieuwe runner dus," ging hij verder waar ze voor de aanslag gebleven waren. "Morgen gaat Erik met je meelopen." Hij probeerde aan haar gezicht haar reactie af te lezen.

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Ze wou een opmerking maken, maar besloot wijselijk haar mond te houden om het tere hartje van Max niet te kwetsen. Erik werd dus haar nieuwe compagnon? "Geweldig!" Als het niet in het midden van de nacht was, had ze in haar handen geklapt van enthousiasme, maar dat was ook wel van haar gezicht af te lezen. Al kon ze wel niet direct een gezicht bij de jongen plakken, ze vertrouwde volledig op Max. "Ik vertrouw je beoordelingstalent." Zei ze zachtjes, waarna ze hem een plagend stootje gaf. Al bleek het voor een Laarder dichtbij te hard, want nukkig gromde hij wat hun richting uit. Als ze het goed verstaan had zei hij dat ze moesten gaan slapen. Sukkel.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I want to take you somewhere so you know I care

Een brede glimlach verscheen toen hij Helena zo opgewekt zag. Het was goed haar zo vrolijk te zien, en hij hield van de pretlichtjes in haar ogen. Het bleef hem verbazen hoe enthousiast ze was over het runnen iedere dag. Hij zou het nooit hardop zeggen, maar hij had het nooit een fijne gedachte gevonden dat ze daar naar binnen ging. Zelfs voor die nacht had hij iedere keer op hetzelfde tijdstip naar de poorten gekeken, om er zeker van te zijn dat ze op tijd terug kwam. Altijd van een afstand, zodat ze het niet zou zien. Niks van wat hij tot nu toe wist van het labyrint trok hem, en er zou wel iets heel raars moeten gebeuren zou hij een voet over de grens zetten. "Dank je," lachte hij terug en gaf haar een por terug. "Ik denk echt dat hij de juiste persoon is." En zo niet, dan zou hij dat wel horen. Maar hij had er alle vertrouwen in dat Erik het goed zou doen.
Hij tilde zijn hoofd op om de Glader aan te kijken die zo was gaan brommen. "Misschien," begon hij, "moeten we maar verder proberen te slapen." Hij merkte hoe z'n stem weer op fluistertoon klonk nadat hij zich er bewust van was geworden dat ze niet meer heel zachtjes aan het praten waren. "Jij gaat morgen rennen met een leerling, dus je moet wel een beetje uitgerust zijn."

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Zijn glimlach maakte haar hele nacht -want het was niet echt dag om zo te zeggen- goed. Max had duidelijk hoge verwachtingen van Erik en nu was ze eigenlijk wel benieuwd naar deze jongen. Wie weet vond ze wel een nieuw runbud, maar ze zou Oliver niet vergeten en als hij terug beter was konden ze met hun drieën het labyrint verkennen. Dat idee gaf haar hoop, want als ze met drie waren hadden ze drie keer zoveel kans om de uitgang te vinden. Braafjes knikte ze toen hij begon over slapen, al had ze absoluut nog geen zin om te slapen. Maar hij had wel gelijk en ze haatte het om haar ongelijk toe te geven. "Slaapwel dan." Zou ze hem een nachtkusje geven? Of zou dat de sfeer verpesten? Nah, ze was Helena en Helena deed soms domme, rare dingen. Dus landde er even later een zachte nachtkus op de stoppelig kaak van de jongen.

robb stark

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I want to take you somewhere so you know I care

Het verbaasde hem hoe makkelijk ze met hem instemde. Hij had minstens een mislukte poging van haar verwacht om hem wakker te houden. In plaats daarvan zei ze 'slaapwel'. Maar toen ze een kus op zijn gezicht kreeg, voelde hij zijn hart in zijn borst kloppen en hij was opslag wakker. Maar hij toonde alleen een glimlach. Hij duwde tegen haar schouder aan, zodat ze op haar rug kwam te liggen. Met zijn andere arm, waar ze nog altijd op lag, duwde hij haar verder, zodat ze op haar andere zij terecht kwam. Zo kon hij met zijn lichaam tegen haar rug aanliggen, en zijn gezicht tegen haar nek aan. Hij voelde hoe de lucht tegen haar huid terugkaatste iedere keer dat hij uitademde. "Weltrusten," mompelde hij tegen haar aan.

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Net toen ze terug wou gaan liggen, werd ze langzaam op haar rug gedraaid. De armen van Max verschenen rond haar heen en een gelukzalige glimlach lag op de lippen. Ze strekte haar benen langzaam uit en wikkelde ze rond het been dat het dichtstbij lag. Haar hart miste een slag, telkens als ze zijn warme adem voelde. Ze haatte het effect wat hij op haar had. Dat hij haar rust kreeg, vrolijk maakte en aan het lachen kreeg, was allemaal goed en wel, maar de andere, onbekende gevoelens waar ze niet mee om kon gaan. Die gevoelens verdrongen elkaar om naar het oppervlakte te komen en zachtjes uitgedrukt maakte het haar gek. Vooral de onzekerheid dat daarmee gepaard ging, was een lastpost en zeker voor een meisje dat nooit aan zichzelf getwijfeld had. Get your shit together, Helena.

robb stark

[/quote]

Registratiedatum : 12-04-15

Max
I want to take you somewhere so you know I care

Haar benen wikkelde zich om een van hem. Het gevoel dat ze weer zo lagen... het was onbeschrijflijk. En hij voelde nu zo veel meer dan de vorige keer dat ze zo hadden gelegen - de dag dat Oliver gestoken werd. Hij sloot zijn ogen, al wist hij niet waarom. Misschien was het omdat de slaap hem weer te pakken kreeg, al betwijfelde hij dat. Misschien deed hij om moed te verzamelen. Hij tilde zijn hoofd een minuscuul beetje op, net genoeg om iets verder bij haar nek te komen. Voor twee lange seconde bleef hij zo hangen, en toen liet hij z'n lippen over haar nek gaan. Eerst streelde hij haar alleen maar met z'n lippen, alsof hij het gebied aan het verkennen was. Daarna zoende hij haar nek, en zijn warme lippen op haar huid. Het was meer overtuigend, maar terughoudend, nog altijd onzeker. Zijn vingers verstrengelde in de hare, en hij voelde hoe zijn hele lichaam tintelde bij de aanraking van haar huid. Hij voelde weer dat verlangen om haar te hebben, zoals hij die nacht had gevoeld. Maar deze keer wilde hij het echt, niet uit agressie of dronkenschap, maar echt. Om haar.

Registratiedatum : 12-04-15

'Cause this is torturous electricity

Bijna, bijna was ze in slaap gevallen, maar lippen die zachtjes over haar nek streken verhinderde dat. Direct reageerde haar lichaam door kippenvel over haar armen te verspreiden. De zachtheid van zijn lippen lieten een kleine huivering over haar rug gaan en toen zijn vingers met haar vingers werden verstrengeld, gaf ze er zacht kneepje in. Langzaam draaide ze zich om naar Max, waardoor ze zijn hand helaas moest loslaten en het leek alsof er een warmte weg vloeide. Haar blauwe ogen zochten de zijne in het donker en heel zachtjes kwam ze dichterbij. Even dwaalde haar ogen af naar zijn lippen, waarna ze zachtjes op haar lip beet. Ze leunde verder voorover alsof ze hem ging zoenen, maar net voor haar lippen de zijne zouden raken, dwaalde ze met een klein glimlachje af naar zijn wang waar ze dan ook een licht kusje op drukte. Plagen mag altijd wel zeker? Ze keek hem met twinkelende ogen aan, waarbij haar blik lichtjes uitdagend stond. Gingen ze niet slapen dan? Dacht ze ontzettend onschuldig waarbij ze zichzelf mentaal voor haar hoofd sloeg. Doe normaal, Helena. Het besef dat de jongen zo dichtbij lag -in wat ze nu ook besefte- alleen gehuld in een boxershort, liet haar zachtjes rillen dankzij een gevoel in haar buik dat ze niet kon plaatsen.

robb stark

PROFIEL RPG SHEET

» So am I wrong?
» What did i wrong to come to this place?

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

Wrong hammock