The way out

Registratiedatum : 09-12-15

Want ja,

Het ene moment zit je in je geboortestad en het andere moment wordt je meegesleept in een experiment. Niet dat Nora daar nog iets van onthouden had. Leuk grapje eigenlijk, maar eerder een nachtmerrie. Jammer dat je uit deze niet kan wakker worden.

Met haar rug tegen de wand aangedrukt en haar ademhaling versneld staarde Nora voor zich uit. De ruimte waar ze in zat, was net tot 'stilstand' gekomen. Gelukkig bleef ze vrij rustig, iets wat natuurlijk was onder haar karakter. Ze peilde de ruimte door even om zich heen te kijken, ze zat opgesloten in een soort kist. De kist was van een soort staal, maar de spijlen lieten geen licht door. Zelf droeg ze een lange jeans van donkerblauwe stof, met een wit t-shirt en een dun spijkerjack. De kleren zagen er redelijk netjes uit, naar haar mening een tikje warm maar dat kwam door de spanning die net had plaatsgevonden. De bovenkant van de kist toonde een spleet die door het midden liep, dat betekende dat het open kon. Langzaam stond ze op, waarna ze haar handen omhoog bracht en tegen de bovenkant probeerde te bonken. Ze was alleen te klein om er bij te kunnen, daarom sprong ze. Er leek beweging in te zitten. Nog voor ze een tweede keer kon springen vlogen de twee losstaande 'kleppen' omhoog. Vrijheid, gepaard met een fel licht waaruit ze na een poosje heftig knipperen een aantal hoofden kon onderscheiden.

Registratiedatum : 14-04-15

Anthony had het op zich genomen om de eerst volgende greenie te gaan verwelkomen en het duurde dan ook niet lang voordat het signaal door de Glade te horen was. Het was weer eens tijd voor een greenie. Anthony lief als eerste naar de lift en werd gevolgd door enkele andere nieuwsgierige Gladers. De deurtjes van de lift leken kort omhoog te gaan, maar vielen al snel terug naar beneden. Wie er ook in zat was niet bang voor de buitenwereld. De meeste bleven in een hoekje van de lift zitten of klopten hysterisch op de wand van de lift. Anthony opende zelf het luik en liet de kleppen naar de zijkant vallen. "Welcome in Paradise," waren zijn eerste woorden en hij maakte er een kort handgebaar bij.

Registratiedatum : 09-12-15

Na een poosje besefte Nora zich pas hoe belachelijk de situatie was. En in die belachelijkheid kon ze niks anders doen dan even droog reageren als de jongen had gesproken. "Ja, nog bedankt." Mompelde ze, al iets weggevend van haar Schotse accent die haar zelf nu ook vreemd in de oren klonk. Het was een ander geluid dan de zinnen van de jongen met zich meedroegen. Ze keek omhoog en klemde haar vingers om de rand van het luik, daarbij sprieterig gras rakend. Nora klauterde uit de box, iets wat alles behalve soepel ging; maar het was in ieder geval een geslaagde poging tot. De hitte die haar tegemoet kwam was schrijnend en ze wilde zich ontdoen van de meeste kleding op haar lijf. De commotie die ze had veroorzaakt lieten haar echter het tegenovergestelde doen, ze besloot haar kleding voorlopig maar aan te houden. Nora ging staan en blikte eens goed op de jongen voor haar. Er zat een knap koppie op en hij was behoorlijk lang en gespierd. "Dus," mompelde ze; haar voorgaande statements compleet negerend en langs hem heen kijkend naar de muur. "Waar ligt dat paradise van jou?"

PROFIEL RPG SHEET

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

The way out