I have to call this a home?

Registratiedatum : 18-07-15

If it feels good, tastes good

It must be mine

Hij had al wat mensen gezien en ze mijden was lastig. Ze waren nieuwsgierig, waren nieuwsgierig naar wie die greenie toch was. Ja, hij werd greenie genoemd en hij vond het bullshit. Hij verkende het gebied nu in zijn ééntje en had zijn zinnen al ergens op gezet. The Treehouse leek hem wel een fijne plek. Het leek hem de perfecte plek om je even te afzonderen en zo na te denken, want dat had hij nodig. Hij moest terug naar zichzelf, naar wie hij was. Want wie was hij? Ik ben Kai, ik ben Kai, ik ben Kai, herhaalde hij weer meerdere malen in zijn hoofd. Dat begon hem ook flink te irriteren. Hij spande zijn spieren aan en begon zich een weg in de boomhut te klimmen. Het kostte tot zijn verbazing weinig inspanning, waar dat mee te maken, wist hij niet. Het ging hem best goed af. Toen hij boven in de boomhut was ging hij op zijn rug liggen om gewoon rustig naar de wolken te kijken. De lucht was helder blauw terwijl er verschillende schapenwolkjes in zweefden. Dit maakte hem wel rustig en voor even dacht hij aan helemaal niets.

THANKS

Registratiedatum : 13-04-15

we'll be taking the throne

Een beweging in de hoek van zijn zichtveld trok zijn aandacht en hij draaide zijn hoofd ietsjes, om te kunnen zien wat die beweging precies was. Een vreemdeling, misschien een nieuw iemand of misschien iemand die nooit in the picture was gekomen, baande zich een weg naar de boomhut. Waarom ging iedereen daar naartoe? Het was zo hoog en.. dat eigenlijk. Toch was Fletcher wel overeind gekomen, uit pure nieuwsgierigheid en sleurde zijn trademark item, zijn gitaar, met zich mee. Even keek hij aarzelend omhoog, aangekomen bij de gammele ladder die de weg naar boven was, en schudde met een zucht zijn hoofd. Naar boven dan maar.
Zijn aankomst was waarschijnlijk niet geheimzinnig, want het geluid van de ladder die tegen de boom aansloeg was bijna niet te negeren. Halverwege begon hij te denken aan het terugkeren naar de veilige grond, maar hij was nu al zo ver gekomen, dat hij maar beter verder kon gaan (midden op die ladder opeens naar beneden gaan was.. naar). "Howdy stranger!" met een grote glimlach, toen hij door het openstaande luik was geklommen en weer op 'vaste' grond kon staan, had hij de persoon aangesproken."that's my spot you're in."
Zelfs kon hij echter geen straight face behouden en zakte hij op de grond, want ook al bewoog hij niet, dan leek de wereld als nog op en neer te gaan. "Nee grapje, van mijn part valt dit ding om, als niemand er op zit natuurlijk." nu pas bedacht hij zich dat de reden waarom hij hier boven was dan wel heel onduidelijk was. Met een heel onschuldige glimlach legde hij de gitaar op de houten balken neer en kruiste zijn knieën over elkaar.

THANKS KAY

Registratiedatum : 18-07-15

If it feels good, tastes good

It must be mine

De enige personen die hij hier nog echt kende was er maar één. Hij kende maar één persoon, waardoor de vorige zin nergens op sloeg, want er was geen sprake van een meervoud. Kai keek naar de blauwe lucht en telde uit verveling de schapenwolkjes in de lucht, dit werd echter gestaakt toen het boomhuis begon te schudden. Meteen kwam Kai overeind en keek over de rand, om vervolgens te zien dat er iemand naar boven klom. Misschien zou zijn eerdere gedachte wel ergens op slaan, straks. Misschien zou er straks wel sprake zijn van een meervoud wat betrof het woordje "personen".
De gene die naar boven klom sprak hem aan met howdy en stranger. Hij trok zijn wenkbrauw naar hem op die nog hoger zijn voorhoofd op reek toen de jongen zei dat dit zíjn spot was. "Oh, is dat zo," sprak hij licht geamuseerd. "Wa..." hij had willen vragen waar zijn naam dan had gestaan, maar de voor hem vreemdeling begon alweer te spreken. "Nee grapje, van mijn part valt dit ding om, als niemand er op zit natuurlijk." Nu fronste hij. "En waarom dat, wat doe je hier dan?" Vroeg hij met een vragende frons op zijn gezicht. "However, mijn naam is Kai en wie mag jij wezen?" Vroeg hij vervolgens.

THANKS

Registratiedatum : 13-04-15

we'll be taking the throne

Ieder had zo zijn ding wanneer een vreemdeling op hem afkwam en bij dit groentje (wat hij toch waarschijnlijk wel was, want iedereen kende wel de 'gast met de gitaar') was het bijkbaar gefrons. Was zijn verschijning dan zo vreemd? Hm, daar had hij zelf nooit echt over nagedacht. Maar goed, dit was zogenaamd 'zijn plekje', wat niet veel sarcastischer kon klinken. Dit boomhuis was voor hem te rommelig gebouwd, te hoog en het uitzicht was deprimerend, alleen maar dat doolhof waar ze toch niet meer uit zouden komen.
"En waarom dat, wat doe je hier dan?" vroeg de vreemdeling vervolgens en Fletch kon het niet laten om te glimlach over de frons op zijn gelaat. "Ik noem het niet graag hoogtevrees, maar ik ben niet echt een fan van hoogtes." antwoordde hij simpel en oprecht. "En geen idee," hij haalde een keer zijn schouders op. "nieuwe mensen ontmoeten is een hobby van me?" was dat een goed genoeg excuus?
"However, mijn naam is Kai en wie mag jij wezen?" hij stelde zichzelf voor! A miracle. De glimlach op Fletch zijn gezicht begon weer wat te stralen, ja dat sociale contact had hij wel gemist de laatste tijd. "Fletch en aangenaam." kaatste hij vrolijk terug. "Je bent nieuwachtig toch?"

THANKS KAY

Registratiedatum : 18-07-15

If it feels good, tastes good

It must be mine

De blonde jongen had hem duidelijk gemaakt dat hij het niet op de boomhut had, maar waarom zat hij hier dan? Dat was ook wat Kai gevraagd had. De jongen noemde het hoogtevrees, wat de reden verklaarde waarom hij een hekel aan dit ding had. Op zijn tweede vraag op wat de jongen hier dan deed was dat hij het zelf ook niet wist. Geen idee. Tevens voegde hij er aan toe dat nieuwe mensen ontmoetten een hobby van hem was. "Dan zal iedereen je wel kennen, of niet?" Merkte hij op van zijn woorden.
Hierna stelde Kai zich dan ook voor. Hij mocht de jongen wel, een aardige gast. Ook niet lelijk om te zien, merkte hij in stilte op, maar hij gaf er geen verdere aandacht aan. De jongen stelde zich voor als Fletch. "Aangenaam, inderdaad," zei hij met een scheef glimlachje op zijn lippen. "En dat klopt. Ik ben nieuwachtig, een greenie, nieuweling, vreemdeling, weet ik veel. Maar dat is wat ik nu ben," zei hij, waarbij zijn scheve lachje wat groter werd en aan zijn woorden was te merken dat hij het wat vervelend vond om de nieuweling, de greenie te zijn. Hij werd er nou niet bepaald comfortabel van en kon ook niet wachten tot dat voorbij was.

OOC: Hier is uw post dan, mrs. Soof

THANKS

Registratiedatum : 13-04-15

we'll be taking the throne

"Dan zal iedereen je wel kennen, of niet?" met de altijd vrolijke blik in zijn blauwe ogen knikte hij en haalde een keer zijn hand door zijn blonde haren. "Ik durf te zeggen dat ik waarschijnlijk het grootste gedeelte van de mensen in de glade ken, ja." zo ontzettend veel waren het er ook niet, maar goed, het was beter dan een iemand kennen.
Het was dus een Kai die voor hem zat. Een vrolijke Kai om het beter te verwoorden. Gelukkig geen brompot. "En dat klopt. Ik ben nieuwachtig, een greenie, nieuweling, vreemdeling, weet ik veel. Maar dat is wat ik nu ben," hm, ze klonken wel een beetje met tegenzin, die woorden. "Dat zijn veel woorden voor 'jouw soort'." Fletch kon het niet laten even zachtjes te gniffelen. "Maar waarschijnlijk komt er over een dag of twee weer een nieuwe bij en dan ben je 'gewoon' Kai. Klinkt op de een of andere manier toch wel een beetje minder speciaal, hm?"

THANKS KAY

Registratiedatum : 18-07-15

If it feels good, tastes good

It must be mine

Kai lachte bij de opmerking van Fletch. "Mijn soort," snoof hij wat amusant. Hij streek met zijn hand door zijn donkerbruine haren en liet zijn blik even over zijn omgeving glijden. Zijn blik gleed naar The Box, waar hij nog enkele dagen zelf in had gezeten. "Maar waarschijnlijk komt er over een dag of twee weer een nieuwe bij en dan ben je 'gewoon' Kai. Klinkt op de een of andere manier toch wel een beetje minder speciaal, hm?" Hierop moest Kai lachen. "Oh, ik ben speciaal genoeg, of ik nou een Greenie ben of niet," grinnikte hij. Ja, hij was wat arrogant, maar bracht het als een grap, al meende hij het ergens natuurlijk wel. "Dus, hoelang leef jij hier nu al?" Vroeg hij nieuwsgierig terwijl hij wat achterover ging luinen, waarbij zijn tri-seps wat duidelijker werden.

THANKS

Registratiedatum : 13-04-15

we'll be taking the throne

Hij wist niet zeker of hij ooit iemand bij een 'greenie' naam had genoemd. Meestal liep hij ook niet meteen naar the box toe als deze weer eens naar boven werd gehaald. Dus daardoor miste hij vaak het nieuwtje of iemand nieuw was of niet en als hij diegene dan tegenkwam was er wel weer een nieuwer iemand opgedoken. "Oh, ik ben speciaal genoeg, of ik nou een Greenie ben of niet," Fletcher hief een van zijn wenkbrauwen op. Deze was wel heel zelfverzekerd. Maar of de glimlach op zijn gezicht het als een grapje liet overkomen was nog maar de vraag. "Als jij dat wilt geloven," de blonde jongen haalde zijn schouders rustig op. Er was niets mis met een beetje zelverzekerdheid.
"Dus, hoelang leef jij hier nu al?" pfoe, dit was wel een vraag waar hij een tijdje over na moest denken. "Ik ben bang dat ik de tel ben kwijtgeraakt. In ieder geval al een hele lange tijd. Ik moet zeggen dat het wel een beetje is gaan vervelen hier."

THANKS KAY

Registratiedatum : 18-07-15

If it feels good, tastes good

It must be mine

Kai meende wat hij zei. Greenie of niet, hij was speciaal genoeg. Wat er dan precies speciaal aan hem was, wist hij niet, maar boeide hem ook niet. Hij was gewoon speciaal, punt. Fletcher reageerde daar ook op met een als hij dat wou geloven, en ja, dat wou hij geloven. Hij krulde ter reactie zijn lippen alleen nog wat meer naar boven in zijn gebruikelijke, iet wat steelse grijns.
Om te voorkomen dat alles wat stil ging vallen vroeg hij hoelang zijn huidige gezelschap hier nu al leefde, woonde, of hoe je het ook noemen wou. "Ik ben bang dat ik de tel ben kwijtgeraakt. In ieder geval al een hele lange tijd. Ik moet zeggen dat het wel een beetje is gaan vervelen hier." Kai fronste bij zijn reactie. Vervelen? "Wauw, dat dat mogelijk is. Het lijkt me nou niet bepaald 'normaal' om hier te leven, al weet ik verder niet wat normaal zou moeten zijn..." zei hij. "Maar het lijkt me niet saai, die geluiden 's avonds, de kans dat er zelfs doden vallen... Of het is gewoon nog nieuw voor mij en dus nog niet saai..." dacht hij hardop waarna hij even glimlachte naar de jongen.

THANKS

PROFIEL RPG SHEET

» Home sweet home
» Home oh bitter Home
» { Home? }
» { Home
» Somehow it felt like home

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

I have to call this a home?