Decisions

Registratiedatum : 12-04-15

Max

Nu dat duidelijk was dat de injectie inderdaad leek te werken op de grieversteek die Oliver opgelopen had, voelde Max zich er een stuk relaxter bij de gedachte dat er mensen het labyrint ingingen, op zoek naar een uitgang. Helena was nu in haar eentje, en hij had door dat ze zijn "verzoek" om niet te gaan zolang er geen tweede runner was niet lang had volgehouden. Eigenlijk waren die drie dagen dat ze het niet gedaan al langer dan hij van haar had verwacht. Maar nu dat er een oplossing leek te zijn voor hen die gestoken zouden worden, zorgde ervoor dat hij ook wel zo snel mogelijk een tweede runner wilde, zodat Helena niet meer alleen was. Hij had al een paar rondjes gelopen om één specifiek persoon te vinden. Hij had voorkeur gegeven aan een jongen om zo te voorkomen dat er of alleen meiden of alleen jongens runner zouden zijn - dezelfde stijl die hij aanhield bij de keepers. Deze jongen was in zijn ogen een van de meest verantwoordelijke in de glade. Hij had een paar afschuwelijke taken op zich genomen en had dat altijd zonder klagen en zeuren gedaan. Hij was stil, ja, maar Max had er het volle vertrouwen in dat hij uit zijn schulp zou kruipen als hij daar klaar voor was. Voor nu was die simpele mindset om te doen wat nodig was doorslaggevend geweest in hem te willen vragen of hij runner wilde worden.

Registratiedatum : 15-04-15

Rustig stak hij het kruis van het graf terug recht in de grond. Erik was even langsgekomen bij het graf van het meisje en had een tijdje staan kijken tot hij merkte dat het kruis dat hij in de grond had gestoken scheef gezakt was. Nu hij het kruis terug recht in de grond had gezet en voor het graf stond kregen zijn gedachten weer de vrije loop. Hij had niet gesnapt dat het meisje haar leven zo snel wilde opgeven, hij snapte het nog steeds niet. Het beeld van haar bebloede lichaam bleef in zijn hoofd hangen, maar ook de rust die de dood haar geschonken had, was iets dat hij niet van zich af kon zetten. Hij wist niet hoe ze was toen ze nog leefde, dus wou hij haar niet beoordelen. Dat ze de dood had gekozen was haar keus geweest, leven was zijn keuze.

Hij was nog lang niet klaar met nadenken, maar besloot dat het tijd was om terug te gaan. Hij liet het graf achter en liep het bos uit, het open veld op. Hij zag Max voor de meeting cabin staan, alsof er iets belangrijks stond te gebeuren. Hetzelfde rustige tempo aanhoudend stapte hij naar de jongen toe en ging voor hem staan. ’En wat sta jij hier te doen?’ Vroeg hij met een zweem van vrolijkheid aan de jongen.

Registratiedatum : 12-04-15

Max

De jongen was niet in de cabin te vinden, en zuchtend draaide hij zich weer terug om om naar het volgende punt te lopen. Hoe moeilijk kon het zijn om iemand hier te vinden? Maar zijn gezicht klaarde op toen de jongen zelf op hem af was komen lopen. Was dat eens even handig. "Nou," begon hij, en wreef even in zijn handen. Het was hem niet duidelijk hoe Eric nog vrolijk kon zijn, want nog geen dag geleden had hij Alylore moeten begraven. Hij leek zowat onaangeroerd - daar zou hij nog wel wat van kunnen leren. "De hele speech achterwegen latend: er lijkt een tegengif gevonden voor de grieversteek. Oliver is herstellende, maar voorlopig nog niet klaar om het labyrint weer in te gaan. Ik vind het niet veilig om iemand alleen het labyrint in te laten gaan, dus ik wilde een nieuw duo van Helena en.. nouja, jou." Hij glimlachte. "Dus mijn vraag is: zou jij runner willen worden?"

Registratiedatum : 15-04-15

Het gezicht van de jongen klaarde op toen Erik voor hem stond. Erik glimlachte hem toe. "Nou," Zei de jongen in zijn handen wrijvend. Erik keek Max nieuwsgierig aan. Wat zou de jongen te zeggen hebben? "De hele speech achterwegen latend: er lijkt een tegengif gevonden voor de grieversteek. Oliver is herstellende, maar voorlopig nog niet klaar om het labyrint weer in te gaan. Ik vind het niet veilig om iemand alleen het labyrint in te laten gaan, dus ik wilde een nieuw duo van Helena en.. nouja, jou." Erik keek de jongen verbijsterd aan terwijl deze naar hem glimlachte. "Dus mijn vraag is: zou jij runner willen worden?" Erik bleef een tijdje perplex staan. Mocht hij het labyrint in, mocht hij echt het labyrint in? Toen het tot hem door drong dat het geen grap was kon hij nog maar net de neiging onderdrukken om in de lucht te springen en Max een knuffel te geven. Wat hij wel deed was zijn gezicht in de plooi houden en knikken. ’Ja,’ Zei hij vrolijker, maar wel serieuzer, dan hij het gesprek begonnen was. ’Als Helena het niet erg vindt om met mij het labyrint in te moeten’ Zei hij glimlachend.

Registratiedatum : 12-04-15

Max

Er kwam niet meteen een reactie van Erik. Max wist niet zeker of hij het ooit al eens overwogen had om het te doen als hij ervoor gevraagd zou worden. Misschien was dit wel één grote verrassing voor hem, en overviel hem de vraag. "Je mag er natuurlijk even over nadenken," voegde hij daarom nog toe aan zijn verhaal. Maar op dat moment Erik te knikken. "Ja." "Geweldig," glimlachte Max. Hij wist niet zeker of Erik er om stond te springen of dat hij het deed omdat hij het als belangrijke taak zag die vervuld moest worden - en hij dat gewoon deed als hem dat gevraagd werd, zoals hij tot nu toe zijn taken had uitgevoerd - maar dat maakte vrij weinig uit. "Ik denk niet dat Helena veel moeite heeft met wie dan ook," stelde hij hem gerust. Hij ging er vanuit dat Helena zijn oordeel over wie een goede runner zou vertrouwen. "Ik stel voor dat jullie een tijd samen gaan rennen, zodat zij je kan leren wat zij tot nu toe uitgevonden heeft." Het was belangrijk dat Erik Helena goed opvolgde, om te voorkomen dat er meer slachtoffers dan nodig zouden vallen, maar hij had er het volste vertrouwen in dat dat geen probleem zou worden.

Registratiedatum : 15-04-15

"Geweldig," glimlachte de jongen. "Ik denk niet dat Helena veel moeite heeft met wie dan ook," Erik knikte en liet Max verder praten. "Ik stel voor dat jullie een tijd samen gaan rennen, zodat zij je kan leren wat zij tot nu toe uitgevonden heeft." Erik knikte dat hij het begrepen had waarna hij zijn blik verlangend op de muren rondom de Laar richtte. Eindelijk mocht hij naar binnen. Geweldig gewoon. ’Ik zal straks naar Helena toegaan, dan kan ze al met haar lessen beginnen’ Zei hij terwijl hij zijn blik weer naar Max toedraaide. Hij had het werk in de tuinen niet erg gevonden, maar runner worden was meer dan wat hij had kunnen hopen. Zijn opgewektheid verdween meteen toen hij aan Oliver dacht. De jongen was halfdood van het labyrint teruggekomen nadat hij door een griever gestoken was. Een job krijgen doordat iemand halfdood was, was alleszins minder vrolijk dan een job krijgen omdat je het echt verdient had. Hij verdreef de gedachten aan de jongen en richtte zich weer op de blijdschap die hij net nog gevoeld had. ’Is er nog iets dat je wil zeggen, of was dat alles?’ Vroeg hij Max terwijl hij weer een glimlach op zijn gezicht toverde.

Registratiedatum : 12-04-15

Max

Hij begon te knikken. "Klinkt goed. Ik zal haar vertellen dat je eraan komt." Hij was benieuwd hoe ze zou reageren dat ze weer een renbuddy had. Hij voelde zich er in ieder geval een stuk beter bij dat ze nu niet meer opstanding in haar eentje hoefde, maar dat ze lekker opstandig met z'n tweeën konden gaan. "Nope, dat was het eigenlijk wel," begon hij te lachen. Dit gesprek was eigenlijk heel zakelijk en goed verlopen. Geen hatseflats, maar gewoon straight to the point. Het beviel hem wel. "Probeer niet gestoken te worden," eindigde hij nog met nogal luguber grapje.

Registratiedatum : 15-04-15

"Klinkt goed. Ik zal haar vertellen dat je eraan komt." Knikte Max. "Nope, dat was het eigenlijk wel," Antwoorde de jongen lachend toen Erik vroeg of hij nog iets moest zeggen. Erik knikte. "Probeer niet gestoken te worden," Erik lachte kort, niet dat gestoken worden iets was om mee te lachen. ’Ik zal er wel voor zorgen dat die griever mij of Helena niet te pakken krijgt’ Zei hij lachend. Al had hij nog liever dat de griever hem stak dan Helena. ’Ik zal wel bij de deur wachten tot Helena terug is. Dan kan ik haar direct vertellen dat ik van nu af aan mee kom’ Misschien zou hij morgen al kunnen beginnen.

Registratiedatum : 12-04-15

Max

Weer knikte hij. "Klinkt goed." Hij had er niks meer op aan te merken. "Ik ga Helena dan nu inlichten. Als het aan mij ligt ga je morgen al met haar mee, maar ik laat het vanaf nu verder aan haar over." Zij wist immers veel meer van het labyrint de gevaren. Hij wist alleen wat hem meegedeeld werd, maar hij had nog nooit een stap achter de muren gezet. "Ik zie je dan nog wel," glimlachte hij. Hij gaf Erik nog een klap op z'n schouder als bedankje en succes, en liep daarna weg.

PROFIEL RPG SHEET

F

F

A

T

S

E

D

I

U

G

S

R

E

P

E

E

K

S

R

E

N

N

U

R

S

T

I

D

E

R

C

Decisions